موسیقی ما/ مانده بود آن معرفتِ جنوب شهری در وجودش بچه‌ی سر آسیاب دولاب تا آن لحظه که بی‌جان شد. آن همه قطعه‌ی ارکسترال نوشت، آن همه آهنگ پاپ (همه‌شان هیت)، آن همه جایزه برد و آن معرفت مانده بود در وجودش تا لحظه‌ی آخر. «بابک بیات» ویژگی‌های خودش را داشت، از آن آدم‌هایی که یاد گرفته بودند آدم به کارهای ناکرده‌اش هست که آدم می‌ماند و جاودان نه به افتخارات ‌و جایزه‌ها و کارهای کرده؛ همین را هم میراث گذاشت برای شاگردانش، برای خوانندگانی که راه‌شان را با او شروع کردند و یاد گرفتند که هر کاری نباید کنند، نباید تن به هر چه دهند تا سالی چند ده سانس، کنسرت داشته باشند و هوادارانی میلیونی. «بابک بیات» یاد شاگردانش داد که می‌شود دهه‌ها کار کرد و هم‌چنان قطعاتی خواند خواندنی، لابد برای همین است که «حمید حامی» و «نیما مسیحا» در کنسرتِ مشترک‌شان یادش را زنده کردند.
.