مناطق مختلف ايران، نوحه‌هاي خاص خودشان را دارند. بيشتر اين نوحه‌ها قدمتي به درازاي چند قرن دارند و تاريخ مشخصي را نمي‌توان براي آنها مشخص کرد. در اين ميان اما تطبيقِ اين نوحه‌ها بر گوشه‌هاي آوازي موسيقي ايراني از نکات بسيار مهم است. فراموش نکنيم که بيشتر مداحان قديمي، بر دستگاه‌ها و آوازهاي موسيقي ايراني مسلط بوده‌اند و نوحه‌هايشان را براساس همين دستگاه‌ها و آوازها مي‌ساختند و مي‌سرودند.
مداحان و شاعراني که براساس اصالت‌هاي هنري کارشان را انجام مي‌دادند، تلاش‌شان اين بود که شان و منزلتِ مجلسِ عزاداريِ سيد و سالار شهيدان را حفظ کنند.
يکي از اين نوحه‌هاي قديمي متعلق به منطقه لرستان است. راوي اصلي اين نوحه سبزعلي شعباني است. اين نوحه در دستگاه «همايون» شکل گرفته و با گوشه‌ي «شوشتري» آغاز مي‌شود و ادامه آن به گوشه‌ي «بيداد» هم مي‌رود. اين نوحه با محوريت حضرت علي‌اصغر سروده شده است. متين رضواني‌پور در بهمن ماهِ 1384 اين نوحه را در شهرستان «شازند» و در روستاي عَزَديه ثبت و ضبط کرده است.
اين نوحه در شهرهاي مختلف استان لرستان خوانده مي‌شود.
در ادامه ويديويي را مي‌بينيد که در آن متين رضواني‌پور به عنوان خواننده و پژوهشگر، اين نوحه را روايت مي‌کند و جزئيات آن را شرح مي‌دهد:
دم نوحه:
گهواره خالي، قنداقه خونين
لائي لائي اصغرم برگشته رولَم
ادامة نوحه:
من در خِيام شاهِ شهيدان
از مرگ اصغر با آه و افغان
گفتا رُبابه با چشم گريان
لائي لائي اصغرم برگشته رولَم
رفتي به ميدان، همراه بابا
از نوک پيکان نوشيده‌اي آب
بر روي دست‌اش رفتي تو در خواب
لائي لائي اصغرم برگشته رولم
اي اصغرِ من، آرام جانم
رفتي و بُردي تاب و توانم
بعد از تو ديگر من ناتوانم
لائي لائي اصغرم برگشته رولَم