موسیقی ما/  شش سال از خموشی ساز قلندری می‌گذرد که در نغمه‌هایش از ایرانی می‌گفت سراسر امید. کم‌تر کسی را می‌شود چون «محمدرضا لطفی» در موسیقی این سرزمین سراغ گرفت که چنین در ساحتِ هنرِ ایران تاثیرگذار باشد. او کانون چاووش را بنیان گذاشت، مکتبِ خانه‌ی میرزاعبدالله را، آن همه شاگرد تربیت کرد که هر کدام‌ شان خود شدند استادی در موسیقی و علاوه بر همه‌ی اینها، آن همه اثر خلق کرد یکی از آن دیگری ماندگارتر؛ اما بختِ موسیقی ایران خوش نبود که «قلندر» آن‌ همه زود رفت که به آن قامتِ بلند و سرافراز همه‌چیز می‌آمد جز مرگ.
«لطفی» خیلی سال از آن 67 سال زندگی را در وطن نبود. نشد که باشد؛ او اما این بخت را یافت که در خاکِ ایران آرام گیرد، در روستای سرسبزی در گرگان. لابد همین برایش کافی است؛ اما وضعیتِ مزارِ‌ او به طور قطع برای دوست‌دارانش، دوست‌نداشتنی است و برای آبروی فرهنگِ این دیار، لکه‌ای ناخوش. این گزارش را ببینید.
.