موسیقی ما/ خواننده‌ای که هم مخاطبِ عام داشته باشد و هم مورد وثوقِ اساتید باشد، اندک است و «علیرضا قربانی» یکی از آنان. خواننده ای که بیش از نیمی از عمرِ خویش را صرفِ موسیقی کرده، نه خود این ادعا را دارد و نه علاقه‌مندانش که هر چه کرده و هر چه خوانده، بی‌عیب و نقص است؛ اما می‌توان گفت تمام‌شان، تلاشِ صادقانه‌ی هنرمندی بوده که به اعتلای موسیقی می اندیشد، شاید برای همین هم هست که قطعاتش این‌چنین در تنهایی، عشق، رنج و غم تسکین‌دهنده است:
دل جای تو شد و گرنه پر خون کنمش/ در دیده تویی و گرنه جیحون کنمش/ امید وصال تست جان را ورنه/ از تن به هزار حیله بیرون کنمش