موسیقی ما/ هنرمندی که می‌نواخت، می‌خواند، آموزش می‌داد و می‌ساخت؛ حالا چند سالی است که در عالَم بهتری به سر می‌برد. باید سال‌ها بگذرد اما، تا موسیقی ایران متوجه‌ی تاثیراتِ «محمدرضا لطفی» شود که او روحی بزرگ به کالبَد آن دمید. به قولِ ارشد تهماسبی: اینکه کسی مانند لطفی در آینده بیاید یا نیاید را من نمی‌دانم؛ اما این را می‌دانم اگر فردی مانند لطفی با این‌همه نبوغ موسیقی پیدا شود، آینده‌ی آن را روشن خواهد کرد.
لطفی آرزوهای بزرگی برای موسیقی این سرزمین داشت؛ اما جز موسیقی به چیزهای دیگری نیز فکر می‌کرد؛ مثلا به خانه‌تکانی دل. برای همین هم هست که آثارش (حتی آنان که غم‌انگیزند)، انرژی بخشِ روزگارمان هستند. او خوب می‌دانست «دل» یعنی چه و تسخیرِ آن چگونه است.