دروغ‌های سفید برای آسیب به دیگران نیست، فقط برای تظاهر به بهتر بودن خودمان است اما باعث استرس می شود و مانع رشد فردی است
دروغ‌های سفید دروغ‌هایی‌است که برای آسیب به دیگران گفته نمی شود، به‌طور مثال فردی در جاده با سرعت ۵۰ کیلومتر در ساعت رانندگی می‌کند، اما در جمع دوستان می‌گوید که کمتر از ۱۲۰ کیلومتر در ساعت نمی‌رود یا روزی یک صفحه کتاب می‌خواند اما در حضور دیگران می‌گوید اگر کمتر از 10 صفحه در روز بخوانم، نمی‌خوابم. پاول اکمن که در زمینه انسان‌شناسی و روان‌شناسی،چهره مطرحی است و در بحث «زبان بدن» نظریات شناخته شده‌ای دارد، می‌گوید: «من دروغ‌های سیاه را بخشودنی می‌دانم اما دروغ سفید نابخشودنی است. این دروغ انسان‌ها را به پرتگاه نابودی می‌برد». ما با دروغ سفید فقط دیگران را فریب نمی‌دهیم بلکه «خود» مان را هم فریب می‌دهیم و حتی دچار تنش‌های روحی می‌شویم؛ چون به اندازه‌ای که تصویر بیرونی ما که پیش دیگران از خودمان ساختیم و به آن تظاهر می‌کنیم، با واقعیت درونی ما تفاوت داشته باشد به‌همان اندازه دچار تعارض، اضطراب و تنش می‌شویم، به همان اندازه وادار می‌شویم در مواجهه با دیگران مدام نقاب بر چهره بزنیم و همیشه مراقب باشیم واقعیت لو نرود، تازه از تحقق برنامه‌هایی برای توسعه توانایی‌های فردی خویش، جا می‌مانیم. گاهی ممکن است آن‌قدر این دروغ‌ها را باور کنیم و در نقش‌مان فرو برویم که دیگر فکر کنیم واقعاً به همان خوبی هستیم که تظاهر می‌کنیم و نیازی به بهتر بودن هم نیست. اگر من روزی یک صفحه کتاب بخوانم و خود را متعهد کنم که در حضور دیگران هم واقعیت را بگویم، بیشتر از قبل به افزایش کتاب خوانی خود تشویق می‌شوم تا در عمل چهره بهتری پیش دیگران داشته باشم. اما اگر تظاهر به بهتر بودن داشته باشم نیازی به بهتر شدن واقعی نمی‌بینم. برای همین است که دروغ‌های سفید بیشتر از آن‌چه به دیگران لطمه می زند ، به خودمان لطمه می‌زند و باعث استرس یا عقب ماندن ما از رشد می‌شود.
نویسنده : سیدسورنا ساداتی| روزنامه‌نگار موفقیت