آگاهی نو/ متن پیش‌رو در «آگاهی نو» منتشر شده و بازنشر آن در جالبز به معنای تایید تمام یا بخشی از آن نیست.
«آگاهی نو» در مطلبی به تغییر مواضع بایدن نسبت به چین پرداخته است.
در این متن آماده است: سال ۲۰۰۰ هزار بود سناتور جو بایدن به ۸۲ سناتور دیگر و همچنین دولت بیل کلینتون پیوست تا روابط تجاری آمریکا با چین در مسیر عادی شدن قرار بگیرد؛ اقدامی که برای پیوستن پکن به سازمان تجارت جهانی نیز حیاتی بود؛ اما اتحادیه‌های کارگری همچون تیمسترز و کارگران صنعت خودروسازی از چنین تحولی بسیار نگران بودند و کمپینی علیه عادی شدن روابط اقتصادی با کمونیست‌ها به راه انداختند. آن‌ها هراس داشتند که رفع موانع تجاری با چین باعث ورود محصولات ارزان‌قیمت این کشور به آمریکا و همچنین از میان رفتن مشاغل می‌شود اما بایدن و دیگران معتقد بودند این امر باعث رشد اقتصادی و صلح می‌شود و چین را متقاعد می‌کند که در چارچوب قوانین بین‌المللی بازی کند.
بایدن کمی بعد رئیس کمیته روابط خارجی سنای آمریکا شد و در اولین دور سفرهای خارجی به چین سفر کرد. او در شانگهای به خبرنگاران گفت: چین دشمن ما نیست؛ هیچ چیز غیرقابل حلی در مورد همکاری آمریکا با یک کشور وجود ندارد.
واقعیت این بود در آن مقطع زمانی یک اجماع دو حزبی در واشنگتن وجود داشت که چین را می‌توان از طریق همکاری‌های اقتصادی، دموکراتیک و در نظام جهانی با ارزش‌های غرب‌گرایانه ادغام کرد. چین آن زمان این‌طور وانمود می‌کرد که بازیگری توسعه‌گرا و قاعده‌پذیر است و این ظاهرسازی نیز با پذیرش نخبگان سیاسی آمریکا مواجه شده بود دو دهه بعد از دولت کلینتون، بایدن در مقام رئیس جمهور ایالات متحده، چین را دشمن را دشمن می‌خواند و رهبر آن را در قماش اراذل و اوباش قرار داده است.
طبق آمار و ارقام سهم چین در سال ۱۹۸۰ از اقتصاد جهانی تنها ۴/۱ درصد بود، این رقم امروز به ۵/۱۸ درصد رسیده است اما در نقطه مقابل آمریکا یک عقب‌گرد قابل ملاحظه‌ای را تجربه می‌کند. سهم این کشور از تولید ناخالص داخلی جهان در سال ۱۹۶۰ حدود ۴۰ درصد بود اما اکنون این میزان به زیر ۲۵ درصد سقوط کرده است.