شغل من آزاد است و پسری دارم 15 ساله. به جای درس خواندن، هوای کار کردن به سرش افتاده و می‌گوید برای من سرمایه جور کنید تا کار کنم. درس‌هایش خوب است و من دوست دارم که درسش را ادامه دهد اما او مخالف است. حاضر هم نیست در شغل من مشغول شود، می‌گوید یک کار دیگر می‌خواهم راه بیندازم تا بتوانم پول پارو کنم. چه کنم؟
مخاطب گرامی، این‌که شما فرزند تحصیل‌کرده دوست دارید مساوی با ملزم کردن پسرتان به این خواسته نیست بلکه فقط طرح آن کفایت می‌کند و نه خدای نکرده طرد او چون نمی‌خواهد تحصیل کند. دنیای مدرن و پر از وسایل مبتنی بر رفاه، شهرت، فخر و لذت این روزها، جوانان ما را به شدت مشتاق هرچه سریع‌تر رسیدن به آن‌ها کرده است. تلفن‌های همراه چند میلیونی، خودروهای چند صد میلیونی و خانه‌های چند میلیاردی. متاسفانه این تعجیل هیچ تناسبی با تحصیل که ذات آن بر صبر و پشتکار است، ندارد و برای همین فرزند شما هر چه زودتر می‌خواهد به آرزوهایش برسد که تجربه و سال‌های عمر شما می‌داند که کار به این سادگی‌ها نیست. بنابراین کار ی که می‌توانید انجام دهید این است که بخشی از وقت او را درگیر بازار و به اصطلاح پول درآوردن کنید تا به طور واقعی با رویا پردازی‌های خود روبه‌رو و متوجه سختی کار حتی در آن جا شود که یک شبه و یک ساله نمی‌توان پراید را پرادو کرد و آن‌ها که کرده‌اند یا نابجا کرده‌اند یا خیلی نخبه و زبده بازار بوده‌اند یا تجربه و سرمایه پدر پشت‌شان بوده یا حتی علم و دانش خود فرد که باز از مزایای تحصیل است.
قول بدهید که همیشه کنارش هستید
هرگز برای یک نوجوان و جوان اهداف بلند مدت و گاه دشوار و دست نیافتنی برنشمارید. برای مثال به وی امید دهید که حتما در تاسیس کسب و کار آینده‌اش کمک حال وی خواهید بود. البته او هم قول بدهد حداقل دیپلم خودش را با کیفیت و علاقه بگیرد و چند سال بعد که دیپلمش را گرفت با هم فکری خودش و مشورت با افراد خبره برای آینده تحصیلی و شغلی وی تصمیم‌گیری خواهید کرد. بی تردید سه تا چهار سال دیگر فرزند عاقل‌تر و واقع بین‌تری دارید و از طرفی بسته به شرایط و احوال اقتصادی جامعه باید تصمیم بگیرید بنابراین موافقت یا مخالفت با تصمیم کنونی وی نتیجه‌ای در برنخواهد داشت مگر این که اصرار شدید وی به ترک تحصیل هم اکنون باشد که در پاراگراف قبلی مطرح شد چگونه وی را با رویای پولدار شدن روبه رو کنید.
نویسنده : رضا زیبایی| روان‌شناس عمومی