اسب بخار/ میانگین سنی مشتریان برند «تویوتا» در اواخر دهه ۹۰ میلادی، ۵۴ سال بود و این میانگین به معنای این بود که اکثر مشتریان این برند را افراد مسن و میان‌سال تشکیل می دادند. این قضیه موجب شده بود این برندِ معروف و باکیفیت نتواند نظر نسل جوان را جلب کند؛ علت آن هم این بود که اکثر خودروهای تولیدشده در شرکت تویوتا جذابیت های ظاهری لازم برای جلب رضایت مشتریان جوانی که برای خرید خودرو اقدام می کردند را نداشت. از سوی دیگر نیز قیمت بالای محصولات تویوتا و «لکسوس» موجب شده بود نسل جوان که قدرت خرید پایین تری داشت نتواند نسبت به خرید محصولات این دو شرکت اقدام کند.
به همین دلیل برند تویوتا، که پیش تر برند لکسوس را برای قشر مرفه و لوکس پسند ارائه کرده بود، تصمیم گرفت خودروهایی جوان پسندانه، با همان کیفیت بالای تویوتا، و در عین حال ارزان را با برند «سایون» (Scion) تولید و به بازار آمریکا و کانادا معرفی کند تا شاید بتواند سهمی از بازار خودروی قشر جوان و میان‌سال را در این دو کشور به خود اختصاص دهد.
در اواخر دهه ۹۰ میلادی (۱۹۹۹) این شرکت تصمیم گرفت برند مورد نظر خود را تولید کند، این پروژه در ابتدا “Exodus”، که به معنای مهاجرت دسته جمعی است، نام گرفت اما پس از مدتی نام سایون (Scion) بر آن نهاده شد.
این برند نخستین بار در سال ۲۰۰۲ و در نمایشگاه اتومبیل نیویورک دو محصول خود را به نام های “xB” و “tC” به دنیا معرفی کرد و چندی بعد نیز در لوس آنجلس خودروی “xA” را به بازار معرفی کرد. شروع به کار بخش تولید و فروش این شرکت از سال ۲۰۰۳ بود، که در ابتدا، عملیات بازاریابی و فروش به صورت محدود و توسط ۱۰۵ فروشنده خودرو در ایالت کالیفرنیا کلید خورده بود.
نحوه فروش و بازاریابی محصولات این برند با برندهای دیگر بسیار متفاوت بود، علت این تفاوت هم به سیاست کلی این شرکت مربوط می شد. سیاست کلی این شرکت بر این اساس بود که محصولی ارزان و در عین حال جذاب را در اختیار مشتریان قرار دهد. سایون سعی کرد با کاهش هزینه ای که مشتری به عنوان کمیسیون به فروشنده پرداخت می کرد قیمت تمام شده برای مشتری را تا حد زیادی کاهش دهد، به طوری که، خریدار تقریباً همان قیمتی را که بر روی خودرو نوشته شده بود پرداخت می کرد.
علت اصلی قیمت پایین این خودروها ساده بودن آن ها از نظر امکانات و آپشن های رفاهی بود و در پشت این سادگی نیز تفکری قرار گرفته بود. تصمیم گیرنده های این شرکت معتقد بودند مشتری نباید برای امکانات و آپشن هایی که خود شرکت بر روی خودروهای خود نصب می کرد، هزینه ای بپردازد. آن ها بر آن بودند تا با ارائه محصولات خود به صورت ساده (Low Option) و تک مدل (Mono-Spec) به مشتری این اجازه را بدهند تا امکانات و آپشن های دلخواه و مورد نظر خود را بر روی خودروی خود نصب کنند و به این ترتیب، مشتریان را از پرداخت هزینه برای امکاناتی که هیچ گاه به کارشان نمی آمد بازدارند.
اولین محصولات این کمپانی خودروهای “xA” و “xB” بودند که با طراحی خاص و غیرمعمول خود توانسته بودند نظر بسیاری از مشتریان نسل جوان را به خود جلب کنند، زیرا این قشر از مشتریان کم سن و سال به دنبال خودرویی خاص و جذاب و در عین حال، ارزان قیمت بودند تا نگاه ها را به خود خیره کنند و تمام این ویژگی ها در خودروهای این کمپانی یافت می شد.
در سال ۲۰۰۴ خودروهای مخصوص و ویژه ای توسط این شرکت تولید شد که با نام Release Series شناخته می شدند و دارای رنگ های خاص و ویژه ای بودند که به شدت به جذابیت آن ها می افزود. تعداد خودروهای تولی شده از این سری به اندازه ای محدود بود که سهم هر عامل فروش (Dealership) دو یا سه خودرو بود.
امروز این کمپانی پنچ محصول را در سبد فروش خود قرار داده است. از این ۵ مدل سه مدل xA، xB و tC متعلق به گذشته اند، اما دو مدل iQ و FR-S، به ترتیب، در سال های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳ معرفی شده اند.
«سایون آی کیو» (Scion iQ) براساس «تویوتا آی کیو» ساخته شده است که در اروپا به فروش می رسید. این خودرو جثه بسیار کوچکی دارد و به همین علت محبوبیت زیادی را کسب کرد، چراکه برای رانندگی در شهر بسیار مناسب بود.
در سال ۲۰۱۳ این شرکت آخرین محصول خود را، که خودروی “FR-S” است، به بازار معرفی کرد. این خودرو دقیقاً همان تویوتا “GT-86” یا “FT-86” است اما با کابینی بسیار ساده و بدون امکانات رفاهی. تفاوت های FR-S و GT-86 در امکانات به کار برده شده در آن هاست، برای مثال، در FR-S امکاناتی مانند کی‌لِس استارت، شیفتر فرمان، تهویه اتوماتیک، گرم کن صندلی و…، که در GT-86 دیده می شودند، یافت نمی شود.