فناوری‌های پیشرفته‌ی ناسا فقط به صنعت مربوط نمی‌شود بلکه فضانوردان نیز از این تکنولوژی در فضا نیز استفاده می‌کنند. با کمک این رباتهای فضایی توانستیم دانش خود را افزایش دهیم و به کاوش در مریخ و دیگر سیارات بپردازیم که درواقع اکتشافات صورت‌گرفته بدون این رباتهای فضایی غیرممکن بود. مریخ نوردها، فضاپیماها و مدارگردها که تا به‌حال به منظومه شمسی فرستاده شده‌اند در واقع مدل‌های مختلفی از همین ربات‌ها هستند که در طول زمان پیشرفته و کامل شده‌اند. همراه گجت نیوز باشید.
این ربات فضایی مسئول تعمیرات و نگهداری از ایستگاه فضایی بین المللی (ISS) را بر عهده دارد. دکستر مجهز به 2 بازو مخصوص است و با کمک آنها می‌تواند تجهیزات مربوط به رصد کهکشان‌ها و باتری‌ها را تعویض کند.
فضاپیمای کاسینی (Cassini)
فضاپیمای کاسینی یکی از برجسته‌ترین ربات فضایی تاریخ بشر است که طی 30 سال و توسط محققان و مهندسان علوم فضایی ساخته شده است. فضاپیمای کاسینی نخستین بار در سال 1997 و در طی یک پرتاپ تاریخی به فضا ارسال شد و سرانجام در سال 2004 به مدار سیاره زحل رسید و از همان زمان نیز ماموریت وی در زمینه تحقیق و مطالعه روی دیگر مدارهای زحل آغاز شد. کاسینی در طول ماموریت‌های خود، اکتشافات بزرگی داشته است که از بین آنها می‌توان به مواردی همچون یک اقیانوس جهانی در قمر انسلادوس با نشانه‌هایی از فعالیت‌های هیدروترمال در آن و دریاهایی با متان مایع در قمر تایتان اشاره کرد.
کاوشگر فضایی تحقیقاتی کاسینی-هویگنس، پروژه‌ی مشترک ناسا، آژانس فضایی اروپا و آژانس فضایی ایتالیا است. فضاپیمای کاسینی در سپتامبر امسال آخرین ماموریت خود را با ورود به فضای بخش پایینی حلقه‌های زحل آغاز کرد. این سوال مطرح میشود که چرا ناسا به دنبال نابود کردن با ارزش‌ترین سفینه فضایی موجود است؟ ارل میز، مدیر پروژه‌ی فضاپیمای کاسینی در این باره می‌گوید:
با‌توجه به پایان یافتن سوخت این فضاپیما بازگشت به وضعیت پایدار ممکن نیست، بنابراین تنها راه ممکن استفاده حداکثری از این فضاپیما و شکار اولین تصاویر از فضای زیر سطحی و پنهان زحل است.
روبونات 2 (Robonaut 2)
کار بر روی اولین روبونات در سال 1997 شروع شد. ایده کار ساخت یک ربات فضایی انسان نما، این بود که بتواند به فضانوردان در کارهایی که وجود یک جفت دست دیگر می‌توانست مفید باشد، یا در کارهایی که ممکن بود جان فضانوردان به خطر افتد، یاری رساند.
این ربات فضایی می‌تواند دستانش را با سرعت 2 متر بر ثانیه حرکت دهد و قابلیت حمل بار حدود 18 کیلوگرم را دارد. روبونات 2 از چالاکی باورنکردنی برخوردار است، می‌تواند دست‌های خود را در 12 جهت مختلف حرکت دهد، بازو و مچ دستهایش را در هفت جهت مختلف تاب بدهد که برای انجام این حرکات از 54 موتور مجزا استفاده می‌کند.
فضاپیمای روزتا (Rosetta)
سفینه فضایی روزتا یک کاوشگر فضایی رباتیک است که توسط سازمان فضایی اروپا برای یک مطالعه دقیق از دنباله‌دار 67 پی ساخته و راه‌اندازی‌شد. هزینه طرح ساخت و پرتاب روزتا را کشورهای اروپایی تامین کردند با این هدف که برای اولین بار، از نزدیک بتوانند خصوصیات یک دنباله‌دار را مطالعه کند.
فضاپیمای دان یا سپیده دم (Dawn)
سفینه‌ی فضایی دان (Dawn) در آخر مسیر خود است، گرچه روزهای پایانی این کاوشگر به‌اندازه‌ی روزهای پایانی کاسینی دراماتیک نیست. ماموریت 467 میلیون دلاری سپیده دم در سال 2007 برای مطالعه‌ی وستا و سرس، دو عدد از بزرگترین اجسام در کمربند سیارکی میان مریخ و مشتری، آغاز شد.
فضاپیمای سپیده دم پس از انجام ماموریت ابتدایی خود در سال 2016، ماموریت دیگری را آغاز کرده است. پس از آنکه این کاوشگر خاموش شود فضاپیما همانند یک ماهواره‌ی مصنوعی و برای مدت زمانی نامحدود به چرخش دور سیاره‌ی کوتوله ادامه خواهد داد. داون نخستین فضاپیمای است که از یک سیاره‌ی کوتوله یعنی سرس دیدار می کند، و همچنین نخستین فضاپیماییست که به دور وستا (دومین سیارک بزرگ در کمربند سیارکی منظومه خورشیدی)، سفر می‌کند. موفقیت این ربات فضایی به لطف 4 طیفسنج و نیروی پیشرانه‌ی یونی صورت گرفته است.
فضاپیمای مارس اکسپرس (Mars Express)
ماموریت فضایی مارس اکسپرس متعلق به آژانس فضایی اروپا (ESAA) از یک کاوشگر به نام بیگل 2 و یک مدارگرد تشکیل‌شده است. مدارگرد مارس اکسپرس در سال 2003 به کمک موشک سایوز به سمت مریخ روانه فضا شد. این فضاپیما اولین ماموریت آژانس فضایی اروپا به مقصد سیاره مریخ است که به ابزارهایی مانند مولکول‌یاب و طیفسنج مادون قرمز موسوم به OMEGA برای تجزیه و تحلیل ساختار ترکیبی مریخ مجهز است.
همچنین این مدارگرد دارای یک دوربین است که می‌تواند عارضه‌های طبیعی مریخ را تا پهنای دو متر تفکیک کند. مارس اکسپرس در دسامبر 2003 به مریخ رسید و به مطالعه‌ی عارضه‌های سطحی و توپوگرافیک و فرایندهای زمین‌‌شناختی سیاره پرداخته است. این فضاپیما همچنین به بررسی میزان آب موجود در مریخ در گذشته و حال پرداخته و طیفسنج فرابنفش SPICAM نیز وظیفه مطالعه ازن و بخارآب در جو مریخ را به عهده دارد.
مریخ نورد کنجکاوی (Curiosity)
مریخ نورد کنجکاوی چهار سال قبل روی سیاره سرخ فرود آمد تا به ما نشان دهد آیا شبیه‌‌ترین عضو منظومه شمسی به زمین، نشانه‌‌ای از حیات در خود دارد یا خیر؟ برای پاسخ به این سوال، این ربات به حفاری و نمونه‌‌برداری از صخرهها و آنالیز شیمیایی ترکیبات به دست آمده می‌پردازد. این مریخ نورد که اندازه‌ای برابر با یک اتومبیل دارد یک ربات فضایی به حساب می‌آید و توسط ناسا به مریخ پرتاب شد و وزنی برابر با 899 کیلوگرم دارد و 80 کیلوگرم آن مربوط به لوازم تحقیقاتی میباشد.
مریخ نورد آپورچونیتی (Opportunity)
مریخ‌نورد فرصت درسال 2004 بر سطح سیاره سرخ فرود آمد و بیش از یک دهه است که در مریخ به تحقیقات اکتشافی می‌پردازد. این ربات فضایی 2 طیفسنج و یک تصویربردار میکروسکوپی دارد و همچنین به 128 مگابایت حافظه رم، 3 مگابایت حافظه غیرفرار EEROM و پردازنده‌ی مرکزی با فرکانس 20 مگاهرتز مجهز شده است.
فضاپیمای ادیسه مریخ 2001 (2001 Mars Odyssey)
ادیسه مریخ، قدیمی‌ترین مدارگردی است که هنوز در مدارمریخ فعال است. برای این ماموریت ناسا در مریخ هزینه اولیه‌ی 297 میلیون دلاری در حدود 32 ماه در نظر گرفته شده بود. هدف ناسا از ارسال این فضاپیما، امکان‌سنجی وجود هر نوع ساختار مربوط به حیات از طریق بررسی امکان وجود آب در سطح مریخ و فعالیت‌های آتشفشانی با بهره‌‌گیری از طیف‌سنج‌ها و ابزارهای تصویربرداری الکترونیک تعبیه شده در آن بوده است.
تلسکوپ فضایی هابل (Hubble)
تلسکوپ فضایی هابل یک دستگاه 11 تنی به اندازه یک اتوبوس است و در ارتفاع 547 کیلومتری از سطح زمین با سرعتی که در برخی موارد به 17000 مایل برساعت می‌رسد به دور زمین می‌‌چرخد. این ربات فضایی یکی از 4 رصدگر عظیم ناسا در کنار اسپیتزر، کامپتون و چاندرا است.
یکی از جالب‌ترین عکس‌های گرفته شده توسط این تلسکوپ «میدان دید فرا ژرف هابل» نام دارد که 10 هزار کهکشان در را در یک نقطه‌ی کوچک به تصویر می‌کشد و تصویر موردعلاقه بسیاری از دانشمندان است. در سال 2018، تلکسوپ فضایی جیمز وب راهی مدار زمین میشود. این دستگاه جدیدتر، قدرتمندتر و البته گران‌تر بوده و ابعادی به‌اندازه‌ی یک زمین تنیس دارد و قطر آینه در نظر گرفته شده برای آن، دست‌کم سه برابر هابل است.