مهر/ «وندی شرمن» دیپلمات یهودی و معاون وزارت خارجه آمریکا در دولت اوباما و نماینده ارشد آمریکا در مذاکرات هستهای با ایران که به امضای توافق برجام انجامید، در کتاب خاطراتش با عنوان «بدونهراس» به جزئیات مذاکرات با طرفهای ایرانی پرداخته است.
شرمن از نگاه شرمن
من زمانی رئیس امور رفاهی کودکان در ایالت زادگاهم بودم، رئیس دفتر باربارا میکالسکی شدم. (آن موقع عضو مجلس نمایندگان بود) و بعدها مدیریت کمپین او را برای انتخابات سنا به عهده گرفتم و او اولین زن از حزب دمکرات در سنا شد. پس از سابقه شغلی پربار در سیاست داخلی و تماس تلفنی غیرمنتظرهای از وزارتخارجه، وارد دیپلماسی بینالمللی شدم و در طول زمان در نقش جدیدم، در مقام یک دیپلمات، ترقی کردم.
بر سر توافق موشکی با کره شمالی مذاکره کردم و به اولین زنی تبدیل شدم که به مقام معاونت سیاسی وزارت خارجه رسید. در اوایل ۱۹۹۳ من به عنوان دستیار وزیر خارجه در امور قانونگذاری، وارد وزارت خارجه شدم. زیر نظر وزیر خارجه وقت، وارن کریستوفر، من وزارت خارجه را در کنگره آمریکا نمایندگی میکردم تا اهداف دولت را در کمیتههای امور خارجه پیش ببرم و از درخواستهای بودجهای وزارتم دفاع میکردم….
مذاکرات هسته ای ایران
ما از جهاتی خوشبخت بودیم که این زمان طول کشید تا ایرانیها حاضر شدند به طور معناداری مذاکره کنند، زیرا قبل از انتخاب روحانی به ریاستجمهوری در تابستان ۲۰۱۳، اینطور نبود و آنها از اینکه ما را از این شهر به آن شهر بکشند، لذت میبردند.
پس از هر دور مذاکرات، معاون کتی اشتون، هلگا اشمیت، هفتهها با علی باقری (مقام پس از جلیلی) بر سر تعیین محل مذاکرات بعدی مذاکره میکرد. بازی آنها ما را عذاب میداد و ما را مجبور میکرد به جایی برویم که آنها قلمرو خود میدانستند.
قبل از این که بر اثر انتخابات ایران، محمود احمدینژاد جایگزین شود، سعید جلیلی، مذاکرهکننده اصلی احمدینژاد بیانیههای آمادهای را به زبان فارسی میخواند و پس از او ترجمه انگلیسی آن خوانده میشد. هر یک از این تکرارها بر موضع سرسختانه ایران تاکید داشت و اعلام میکرد ایران حق غنیسازی صلحآمیز دارد و این تحریمهایی که کشورهای عضو سازمان ملل علیه ایران گذاشتهاند، غیرقانونی است. این مسیری بود که مذاکرات، دور استانبول، بغداد، مسکو و آلماتی طی کرد…