این کشور جنگ افزارهای کشتار جمعی را بر اساس کاربردشان به چند مجموعه تقسیم کرده است. جنگ افزارهای اتمی به عنوان بازدارنده راهبردی و تضمین کننده حاکمیت نظام فعلی هستند؛ البته به نظر این جنگ افزارها در سناریوهای جنگی نقشی ندارند، زیرا استفاده از آن موجب براندازی حکومت کره شمالی بدست آمریکا و همسایه جنوبی‌اش می‌شود. ناگفته نماند کره شمالی در مجوع کمتر از 10 کلاهک اتمی دارد.
روش‌های متعددی برای استفاده از جنگ افزارهای شیمیایی وجود دارد، اما هدف اصلی سرکوب خطوط دفاعی دشمن است که در صورت تحقق یافتن این امر، کره شمالی می‌تواند بر نیروهای کره جنوبی و آمریکا غلبه کند. توان رزمی سربازان در لباس‌های محافظ کاهش یافته و بر اثر حمله شیمیایی، توان دفاعی نیز تقلیل می‌یابد. باتوجه به غیرقابل پیش بینی بودن میدان نبرد علی الخصوص جنگ افزارهای شیمیایی، احتمالا زمانی که کره شمالی احساس کند وارد یک نبرد تمام عیار در میدان نبرد شده است، در اولین فرصت ممکن اقدام به استفاده از جنگ افزارهای شیمیایی خود می‌کند. البته با پیشرفت جنگ و شدت گرفتن آن، استفاده از جنگ افزارهای شیمیایی تاثیر سابق خود را نخواهد داشت و حتی ممکن است اثر معکوس نیز بگذارد.
عوامل خفه کننده یا به بیانی دیگر عوامل ریوی نیز به گازهایی گفته می‌شود که در دستگاه تنفسی اختلال ایجاد می‌کنند. در صورتی که قربانی برای زمان کوتاهی در معرض این گازها قرار بگیرد نیاز به بستری در بیمارستان دارد؛ تنفس طولانی مدت این گازها نیز مرگ آور است. احتمال داده می‌شود کره شمالی به هر 2 گاز کلرین و فسفاژ که از عوامل تنفسی هستند، دسترسی داشته باشد. عامل خونی نیز از راه آلوده کردن سیستم گردش خون، قربانی را از پا در می‌آورد؛ از عوامل خونی می‌توان به هیدروژن سیانید و و سیانوژن کلرید اشاره کرد. کره شمالی همچنین دارای ذخایر گاز خردل است که عامل تاول‌زا محسوب می‌شود؛ این کار موجب خارش پوست و نواحی تولید موکز همچون چشم و بینی می‌شود.
و البته در نهایت از مهم‌ترین عوامل شیمیایی موجود در زرادخانه‌های کره شمالی، باید به گازهای اعصاب اشاره کرد؛ باورها بر آن است که این کشور دارای ذخایری از گازهای سارین، سومان، تابون، VM و گاز معروف و مهلک VX است. عوامل اعصاب سیستم عصبی انسان را با اخلال مواجه می‌کند که در نهایت منجر به خفگی قربانی می‌شود. به صورت کلی بر اساس تحلیل‌های طولانی مدت صورت گرفته، گفته می‌شود کره شمالی توان تخصصی بالایی در تولید گازهای خردل گوگردی، کلرین، فسفاژ، سارین و عوامل V است.
موشک بالستیک نودونگ
کره شمالی برای بکارگیری جنگ افزارهای شیمیایی خود به سمت اهداف مورد دست بازی دارد؛ از موشک‌های بالستیک دوربرد گرفته تا نیروهای ویژه! البته شبه جزیره کره طول زیادی ندارد؛ از شهر هیسان که در شمال کره شمالی و در مرز با چین قرار دارد تا جنوب کره جنوبی کمتر از 800 کیلومتر است و روی کاغذ، موشک‌های کره شمالی از هر نقطه از خاک این کشور که شلیک شوند، برد لازم برای رسیدن به هر نقطه از خاک کره جنوبی را دارند. جالب است بندانید فاصله بین پیونگ یانگ (پایتخت کره شمالی) تا سئول (پایتخت کره جنوبی) تقریبا 193 کیلومتر است!
براساس برآوردهای وزارت دفاع آمریکا که در سال 2014 صورت گرفت، کره شمالی کمتر از 100 پرتابگر برای تمام موشک‌های کوتاه برد خود دارد که شامل موشک‌هایی همچون KN-02 توکسا (به معنی افعی) با برد 120 کیلومتر و موشک‌های بالستیک خانواده اسکاد با برد 300 تا 1000 کیلومتر است؛ این موشک‌ها نزدیک به مرز مستقر می‌شوند. شمار پرتابگرهای این کشور برای موشک‌های نودونگ نیز کمتر از 50 دستگاه است. موشک‌های نودونگ با تکنولوژی اسکاد ساخته شده‌اند و با برد 1300 کیلومتر، توان هدف قرار دادن کره جنوبی و ژاپن از عمق خاک کره شمالی را دارند. تعداد اندکی پرتابگر برای موشک‌های با برد بیشتر همچون موشک موسودان با برد بیش از 3000 کیلومتر و موشک‌های تائوپیدونگ 2 با بیشینه برد 6700 کیلومتر (در حالت حمل سرجنگی 60 کیلوگرمی) نیز دارد. کره شمالی همچنین مشغول توسعه موشک بالستیک زیردریایی پرتاب و موشک بالستیک قاره‌پیمای است که البته هنوز عملیاتی نشده‌اند.
توپخانه‌های پرشمار کره شمالی
توپخانه و راکت‌انداز پرتعدادترین جنگ افزار موجود در کره شمالی برای حمله شیمیایی است. توپخانه و راکت‌انداز پرتعدادترین جنگ افزار موجود در کره شمالی برای شلیک جنگ افزارهای شیمیایی است؛ گفته می‌شود این کشور دارای 5100 دستگاه راکت‌انداز و 400 عراده توپخانه خود‌کششی است. راکت‌اندازهای 122 میلی‌متری و بالاتر و همچنین توپخانه‌های 152 میلی‌متری و بالاتر قادر به شلیک پرتابه‌های حاوی عوامل شیمیایی هستند؛ این توپخانه‌ها و راکت‌اندازها بخش عمده توان توپخانه‌ای کره شمالی را تشکیل می‌دهند. ناگفته نماند دوربردترین توپخانه و راکت‌انداز موجود در کره شمالی به ترتیب توپ خودکشش کوکسان با بیشینه برد 60 کیلومتر و راکت‌انداز 300 میلی‌متری KN-09 با برد 300 کیلومتر است.
هواپیماهای نیروی هوایی کره شمالی نیز می‌توانند با حمل بمب‌های شیمیایی، اقدام به انجام حمله شیمیایی کنند، اما 2 مسئله وجود دارد؛ اول اینکه این هواپیماها کم تعداد هستند و در صورت بروز جنگ، برای انجام عملیات‌های متعارف و پشتیبانی از نیروهای خودی بکار گرفته می‌شوند، مورد دیگر اینکه این هواپیماها ضمن آنکه بسیار قدیمی هستند، اعتمادپذیری پایینی دارند و بعید است بتوانند از سد پدافند هوایی و جنگنده‌های کره جنوبی عبور کنند.
پهپادهای کره شمالی در رژه
یکی دیگر از روش‌های ممکن برای انجام بکارگیری جنگ افزارهای شیمیایی توسط کره شمالی، استفاده از پهپادهاست. بر اساس اظهارهای موجود، کره شمالی بین 300 تا 400 پهپاد دارد که می‌توانند در زمانی کمتر از یک ساعت خود را به سئول رسانده و اقدام به افشانه کردن مواد شیمیایی کنند. این پهپادها دارای یک مخزن 1200 لیتری برای حمل عامل شیمیایی هستند و به منظور پنهان ماندن از دید رادار، در ارتفاع کمی پرواز می‌کنند. گفته می‌شود در آزمایش‌های صورت گرفته از این پهپاد، از مواد شیمیایی نامعلومی استفاده شده که البته روی گیاهان اثری ندارد، اما موجب کشته شدن حیوانات موجود در منطقه آزمایش شده است.
استفاده از نیروهای ویژه یکی دیگر از روش‌های محتمل برای انجام حمله‌های شیمیایی توسط کره شمالی است. نیروهای ویژه این کشور برای انجام عملیات‌های نفوذ آموزش می‌بینند و می‌توانند اقدام به انجام حمله‌های شیمیایی کرده و یا از آشوب ایجاد شده پس از یک حمله شیمیایی سو‌ء استفاده و خرابکاری کنند. همچنین ممکن است این کشور راهکار‌هایی مخفی برای استفاده از جنگ افزارهای شیمیایی همچون استفاده از زیردریایی‌ها و یا تونل‌های مخفی در ذهن داشته باشد که همچنان کشف نشده‌اند.
کره شمالی از جنگ افزارهای شیمیایی به منظور ایجاد پراکندگی بین نیروهای دشمن و قطع ارتباط آنان با یکدیگر استفاده می‌کند. نیروهای مرزبان کره جنوبی که به شکل موثری و مستحکمی از مرزها محافظت می‌کنند، از اهداف اصلی این حمله‌ها هستند؛ البته چنین حمله‌ای به منظور پشتیبانی از تهاجم زمینی و حرکت به سمت سئول و عمق خاک کره جنوبی صورت می‌گیرد.
پایگاه‌های هوایی نیز از دیگر اهداف اصلی محسوب می‌شوند که حتی از کار انداختن موقتی آنان نیز موجب خنثی شدن اصلی‌ترین برگ برنده آمریکا و کره جنوبی در مقابل کره شمالی، یعنی توان هوایی می‌شود. پایگاه هوایی دائگو که پذیرای جنگنده‌های چندمنظوره و تهاجمی نسل 4.5 F-15K اسلم ایگل و پایگاه‌های کونسان و اوسان که در اختیار آمریکا هستند از جمله مراکز نظامی هستند که در صورت بروز جنگ، زیر آتش سنگین جنگ افزارهای شیمیایی کره شمالی قرار می‌گیرند؛ البته در صورتی که کره شمالی موفق به حمله شیمیایی شود!
بنادر کره جنوبی همچون بندر بوسان که آمریکا می‌تواند از آنجا نیروهایش را وارد خاک کره جنوبی کند نیز در لیست اهداف اصلی حمله جنگ افزارهای شیمیایی قرار دارند. همچنین مراکز حضور نیروهای ذخیره از دیگر اهداف اصلی محسوب می‌شود که با حمله به آنان، می‌توان از رسیدن به موقع نیروهای پشتیبانی دشمن به خط مقدم نبرد جلوگیری کرد.
حمله شیمیایی به غیرنظامیان، مراکز با اهمیت و سیاسی و زیرساخت‌های کره جنوبی توسط نیروهای ویژه نیز می‌تواند موجب بروز هرج و مرج و کاهش اطمینان مردم به دولت می‌شود. حمله‌هایی مشابه حمله سال 1995 با گاز سارین به مترو توکیو، باعث ترس عموم و از دست رفتن روحیه مردم می‌شود که به نوبه خود برای دولت مشکل آفرین است؛ مشکلاتی همچون بسته شدن راه‌ها توسط مردم وحشت‌زده که قصد فرار از جنگ را دارند و…
پایگاه‌های نظامی آمریکا که در خارج از خاک کره جنوبی مستقر هستند نیز از گزند حمله‌های شیمیایی کره شمالی در امان نخواهند بود؛ حمله به پایگاه‌های هوایی آمریکا در ژاپن می‌تواند جلوی اعزام هواگرد‌های آمریکایی به منطقه درگیری را بگیرد؛ پایگاه‌های دریایی نیز وضعیتی مشابه پایگاه‌های هوایی دارند. جزیره گوام که محل استقرار بمب‌افکن‌های راهبردی و زیردریایی‌های آمریکاست نیز در برد موشک های دوربرد کره شمالی همچون تائوپیدونگ قرار دارد.
البته همانطور که پیش‌تر گفته شد، این اتفاقات در صورتی رخ می دهد که کره شمالی موفق به حمله شیمیایی شود و آمریکا و کره جنوبی نتوانند از این حمله پیشگیری کنند که البته باتوجه به توان نظامی و اطلاعاتی آمریکا و کره جنوبی، انجام این حمله‌ها آن‌هم به صورت غافلگیرانه و پیش‌دستانه برای این کشور بسیار سخت خواهد بود.
آیا کره شمالی شانس استفاده از جنگ افزارهای شیمیایی را خواهد داشت؟ ناکارآمدی ارتش کلاسیک کره شمالی، آنان را مصمم به استفاده از جنگ افزارهای شیمیایی می‌کند؛ ارتش این کشور عوامل اثرگذار مثبت کمی به منظور افزایش تاثیر بر میدان جنگ در اختیار دارد. برای مدت طولانی باور بر این بود که حمله شیمیایی با پاسخی تمام عیار و سخت از سوی آمریکا و کره جنوبی مواجه می شود و این کشورها، صرف نظر از جنگ افزارهای اتمی، از هر آنچه که در اختیار دارند برای شکست نیروهای مهاجم کره شمالی استفاده می‌کنند. از دید کره شمالی، تا وقتی که از خط قرمز اتمی زیر پا گذاشته نشود، بکارگیری جنگ افزارهای شیمیایی عقب گرد و تضعیف سیاسی کوچکی محسوب می‌شود.
