متن پیش رو در فرهیختگان منتشر شده و بازنشر آن در جالبز به معنای تاییدش نیست
علی مزروعی| در گفت‌وگویی که با علیرضا تقوی‌نیا، تحلیلگر مسائل منطقه داشته‌ایم ضمن بررسی ابعاد و پیامدهای دستاوردهای سیاسی اخیر جبهه مقاومت به ارزیابی ابزارهای ایران برای مواجهه با اقدامات خصمانه جبهه عبری، عربی، غربی پرداخته‌ایم.
علاوه‌بر عربستان دولت‌های غربی نیز در فضای اغتشاشات علیه ایران فعال بودند. اروپا نیز کوشید در مذاکرات هسته‌ای خود را میانجی‌گری معتدل نشان دهد با مهیا دیدن شرایط تلاش کرده با حمایت از آشوب‌طلبان تحریم‌های ضدایرانی را تشدید بخشد. ایران در مواجهه با کشورهای اروپایی که فرصت‌طلبانه علیه ایران اتخاذ موضع کردند چگونه می‌تواند برخورد کند؟
اروپا خود به خود بازی را باخته است. بازنده اصلی اتفاقات اوکراین اروپاست. آمریکایی‌ها از انفجار خطوط لوله نورداستریم بهره می‌برند؛ چراکه در نتیجه این امر اروپا ضعیف و وابسته با آمریکا باقی می‌ماند. اروپا در زمینه انرژی مشکل دارد و رفتارهای اشتباه آنها دستاوردی برایشان ندارد. ایران با اهرم‌هایی که در دست دارد می‌تواند در مواجهه با اروپا فعال‌تر باشد. این اهرم‌ها می‌تواند شامل تاثیرگزاری بر بازار انرژی یا تقویت روسیه در جبهه ضدغربی در اوکراین باشد. به‌طور کلی روابط اقتصادی بین ایران و اروپا که تحت تحریم‌های شدید قرار دارد روابط خیلی چشمگیری نیست که نگران از دست رفتن آن باشیم.
ایران نقش بزرگی در تامین امنیت اروپا دارد. تهران با ایجاد آرامش و مبارزه با تروریسم از هجوم مهاجران جلوگیری کرده و با صرف هزینه‌های سنگین مانعی بزرگ در برابر سیل ارسال مواد مخدر به این قاره است. این امر آیا اهرم دیگری برای تعدیل مواضع اروپا محسوب می‌شود؟
هزینه جلوگیری از مهاجرت عده‌ای به اروپا را که ما نباید پرداخت کنیم. نباید فقط جوانان ما شهید شوند تا مردم اروپا به مواد مخدر آلوده نشوند. ما باید در تامین امنیت اروپا تجدیدنظر کنیم. وقتی می‌بینیم اروپایی‌ها به‌راحتی امنیت ملی ما را نادیده گرفته طبعا ما نیز نباید خودمان را در تامین امنیت اروپا سهیم بدانیم. اروپایی‌ها هنوز در حال و هوای قرن ۱۸ و ۱۹ به‌سر می‌برند. هنوز فکر می‌کنند دوران استعمار پابرجاست. امروز ایران به‌عنوان یک قدرت توانسته منافع ملی خودش را تثبیت بکند و آنها هنوز نفهمیده‌اند که باید با ایران از سر احترام صحبت کنند. هنوز هم با ادبیات استعماری به‌گونه‌ای صحبت می‌کنند که انگار مهد آزادی و حقوق‌بشر هستند، درصورتی‌که موارد نقض حقوق‌بشر در کشورهای اروپایی بسیار بالا و غیرقابل کتمان است.