خراسان/ واکنش پدری که پسر نوجوانش به صورت لایو برای یکی از دوستانش خوانندگی می‌کرد، از منظر روان‌شناسی قابل بررسی است. لایوپسر نوجوانی به صورت لایو در اینستاگرام برای یکی از دوستانش خوانندگی می‌کند و در همین حین، پدر این نوجوان وارد اتاق می شود و به نشانه اعتراض از این کار فرزند خود انتقاد می‌کند که چرا در خانه با صدای بلند آواز سر می‌دهد و او را به باد ناسزا می‌گیرد و همچنین وی را به تنبیه فیزیکی تهدید می‌کند. با ادامه مشاجره لفظی بین این دو، در نهایت و آن طور که در ویدئو به نظر می‌رسد، پدر اقدام به کتک زدن فرزند خود می‌کند. اما آیا چنین برخوردی از سوی پدر خانواده که فرزندش در حال نمایش استعداد و توانایی ذاتی خود بود، صحیح است؟ در ادامه می‌خواهیم از منظر روان شناسی به آسیب‌شناسی این موضوع بپردازیم.
توانایی فرزندان به خاموشی می‌گراید
وقتی والدین فرزندان خود را تحقیر می‌کنند، علاوه بر این‌که به آن‌ها احساس ناچیز بودن دست می‌دهد، احساسات مخرب و آزار دهنده دیگری همچون خشم، اضطراب و شرم و غم در آن‌ها پدید می‌آید. تحقیرکردن و نادیده انگاشتن علایق و استعدادهای مثبت فرزندان می‌تواند زمینه پرورش و قدرت زایش فکری را از آن‌ها سلب کند و باعث تقویت حس بی کفایتی در آن‌ها شود. همچنین به جای آن‌که بر توانایی خود تمرکز کنند، به دلیل خودانگاره منفی ایجاد شده و همچنین بی‌توجهی والدین، ترس از نزدیک شدن به علایق و توانایی‌هایشان را خواهند داشت. این پیامدهای منفی ممکن است در پسری که در مقدمه به ماجرای آن پرداختیم، ایجاد شود و او را از مسیر مورد علاقه‌اش یعنی خوانندگی که ظاهرا در آن استعداد هم دارد، دور کند.
صمیمیت بین فرزند و والد نباید نابود شود
در بخشی از این ویدئو مشاهده شد که پدر به فرزند خود فحاشی می‌کند و او را با الفاظ ناسزا مورد خطاب قرار می‌دهد و با نوع گفت‌وگوی خود بر تنش ایجاد شده، می‌افزاید. لازم است بدانید به کاربردن کلمات منفی هنگام برقراری ارتباط والدین و فرزندان، حال از سوی هر طرف که باشد علاوه بر هتک حرمت، باعث سرد شدن روابط پدر یا مادر با فرزند، خدشه‌دارشدن و خاتمه دوستی و صمیمیت بین آن‌ها خواهد شد و حس توجه و پذیرش از سوی همدیگر از بین می‌رود. ماهیت رابطه بین این پدر و پسر که صحبت آن‌ها شد، بی‌شک تحت تاثیر این مشاجره‌ها قرار خواهد گرفت.
ایجاد حس ناکارآمدی، عاقبت تنبیه فرزند
در این ویدئوی اینستاگرامی، پدر برای رسیدن به خواسته خود به تنبیه پسرش روی می‌آورد. مطالعات روان شناختی بسیاری نشان می‌دهند که تنبیه‌بدنی فرزند نه تنها نتیجه‌ا‌ی ندارد بلکه آسیب‌های جسمانی و از همه بدتر، عوارض روانی فراوانی برای تنبیه شونده در پی خواهد داشت. از جمله این‌که ابتکار و استقلال عمل را از فرزندان می‌گیرد و در نتیجه عزت‌نفس آن ها کاهش می یابد. تنبیه بدنی، کودک و نوجوان را از نظر عاطفی و اجتماعی تحت تاثیر قرار می‌دهد و باعث تزلزل در رابطه با والدین خواهد شد. همچنین باعث غمگینی و انزوای فرزند می‌شود و در او حس ناکارآمدی ایجاد می‌کند. روان شناسان در اصطلاح دقیق‌تر به آن ناکارآمدی تصوری می‌گویند که باعث می‌شود فرزند از متن جامعه و مشارکت در فعالیت‌های اجتماعی دور شود. همچنین ممکن است فکر فرار از خانه و خانواده را در او تقویت کند و فرزند برای رسیدن به یک آرامش آنی و کاذب به رفتارهای مخاطره‌آمیزی همچون اعتیاد و … روی آورد.