پرسشي که هميشه براي خريداران خودرو وجود دارد اين است که خودروهاي ديفرانسيل عقب بهتر هستند يا ديفرانسيل جلو؟ ديفرانسيل عقب‌ها چه برتري‌هايي نسبت به ديفرانسيل جلوها دارند؟
کارشناسان سيستم ديفرانسيل عقب را به فردي تشبيه مي‌کنند که در حال هل دادن يک جعبه است و طبيعتا اين سيستم داراي معايب و مزاياي خاص خود است.
در خودروهاي ديفرانسيل عقب چون قطعات انتقال نيرو در عقب و جلو خودرو تقسيم مي‌شوند، تقسيم وزن بهتري صورت مي‌گيرد که در نتيجه وزن، حين شتاب‌گيري به محور عقب که به عنوان محور محرک است، منتقل مي‌شود و با بالا رفتن چسبندگي تاير‌هاي عقب، شتاب‌گيري بهتري انجام خواهد شد.
خودروهاي ديفرانسيل عقب در قسمت جلو داراي پيچيدگي کمتري هستند، در نتيجه فرمان‌گيري بيشتري دارند و به همين خاطر در محيط کوچک‌تري مي‌توانند دور بزنند. همچنين به خاطر تقسيم وزن بهتر و فرمان‌پذيري بيشتر، هندلينگ بهتري دارند.
اما اين تقسيم وزن فقط منجر به هندلينگ و شتاب‌گيري بهتر نمي‌شود و در ترمز‌گيري‌ها نيز خود را نشان مي‌دهد چرا که وجود وزن بر روي لاستيک‌هاي عقب، از قفل شدن سريع آنها خودداري مي‌کند و در صورت وجود سيستم ترمز قوي در محور عقب، کمک شاياني به توقف سريع‌تر خودرو خواهد شد.
يکي از مشکلات خودروهاي ديفرانسيل جلو در اين است که چون حجم زيادي از قطعات و بخش‌هاي خودرو در جلو جمع شده‌اند، تعمير و سرويس اين خودرو‌ها سخت‌تر و با مشکلات بيشتري انجام مي‌شود، اما در خودروهاي ديفرانسيل عقب اين قضيه رنگ کمتري دارد و تعمير اين خودرو‌ها خصوصا در قسمت سيستم فنربندي جلو و فرمان، راحت‌تر خواهد بود.
اين خودرو‌ها دردسر اتصالات مختلف در چرخ‌هاي جلو را نيز (مانند ديفرانسيل جلوها) ندارند و استهلاک جلوبندي به واسطه کم‌شدن وزن در اين قسمت و انتقال بخشي از آن به عقب خودرو، کمتر مي‌شود.
يکي از مزاياي ديگر قرار گرفتن ديفرانسيل در محور عقب، امکان بهره‌گيري از پيشرانه‌هاي قوي‌تر در اين خودرو‌هاست. در خودروهاي ديفرانسيل جلو چون تاير‌ها و سيستم فرمان تحت فشار وزن و ديگر قطعات قرار گرفته در دماغه خودرو هستند، اطلاعات چندان دقيقي از سطح مسير حرکت به راننده منتقل نمي‌کنند و اين در حالي است که در خودروهاي ديفرانسيل عقب اين ارسال اطلاعات در وضعيت بهتري قرار دارد.